Öyle Bir Yerdi ki…

Hep hayal ederdim uzaklarda beni bekleyen bir yer olduğunu. Oraya hiç gitmesem de gerçek olduğunu düşlerdim hep. Bir gün orayı bulursam diye umutlandırırdım kendimi.

Ve bir gün hiç ummadığım bir anda o hayallerimdeki eşsiz diyarda buldum kendimi. Umduğumdan da güzel bambaşka bir diyardaydım. Burada yalan yoktu, burada ikiyüzlü insanlar, kendisi olmayan maskeli yüzler, sahici olmayan sevgiler, yüzüne gülüp arkanda duranlar, yanında olmayan, sırrını saklamayan, kuyunu kazanlar yoktu. Sadece alabildiğince yemyeşil bir doğa, sislerle kaplı bir ufuk, yürekten insanlar ve tahtadan birkaç evden başak bir şey yoktu. Belki de vardı da ben görmüyordum sarhoşluktan geriye kalan hiçbir şeyi.

Hava ne bunaltıyordu ne üşütüyordu. Etrafta sis bulutları sanki bir şeyleri ört pas etmek istermişçesine dağılıyordu o yemyeşil uzanan yaylanın üzerine doğru. Kapatıyordu tüm kirlilikleri ve görmek istediklerinden başkası belirginleşmiyordu. Bu yüzden seviyorum sisi. Sanki birazdan sahneye çıkacakmışsınız gibi sarıyor etrafınızı. Görmek istemediğiniz hiçbir şeyi görmüyorsunuz. O bulutların arasında sanki yukarılarda bir yerlerdesiniz de düşeceksiniz aşağıya eğer kaparsanız gözlerinizi.

Tüm bu duygulara dalmışken sisler çekilmeye başladığında görünen manzara alıp götürürdü beni masal diyarıma. Oradaydım artık o hayalimdeki beni bekleyen yerde. Taşı görünmeyen yemyeşil bir örtü ile kaplı dağlar, uzanan yemyeşil bir örtü, birkaç tahta ev ve sadece tüm yaylayı gezebileceğim bir yol. İşte bu kadardı o hayallerimdeki yer. Doğanın içinde sadelikle örülü, puslu bir havanın bağrında ufuklara doğru yol alan bir manzara idi.

Sadece bir tek yol ile gezebiliyordunuz tüm yaylayı ve kaybolma ihtimaliniz yoktu neredeyse. Çıkardım ayakkabılarımı ve koşardım enginliğe, sonsuzluğa doğru o engin yeşillikle mavinin buluştuğu yerde. Öyle bir yerdi ki orası sadece huzur vardı o diyarda. Sanki tüm kötülüklerden arındırılmış bir yer gibiydi. Özenle korunmuş, sadece beni bekliyordu bir de buranın değerini bilebilecek olanları.

Ne bir kin ne de nefrete yer yoktu bu diyarda. Herkes içten ve doğaldı. Sahtelik yoktu burada. Rengârenk çiçekler, sisle örtülü yemyeşil dağlar ve yer yer dağların arasındaki akan şelaleler, onlardan gelen o huzur dolu su sesi.
Üç katlı tahtadan bir evde kaldık orada. Odam ikinci katta tam ortada idi. Karşımızda dağların arasında bir şelale vardı. Gece olduğunda dağlar görünmez sadece su sesi gelirdi öylece.

Anlatılmaz bir histi bu. O dağlar bir gücün timsali gibi yükselirdi karşımda. Sanki kimse onları yıkamazdı yaratandan başka. Onlara baktıkça cesaretim artar, o eşsiz doğa manzarası ile huzurla dolardım. Burası benim masal diyarımdı.

Herkesten her şeyden uzakta. Öyle bir diyardı ki orası ne sahtelik vardı ne yalan. Her şey gerçekti var olan her şey eşsiz bir manzaranın parçasıydı.

Belki bir gün yine yolum düşer oraya. Gidemesem de oranın var olduğunu bilmek hayalimdeki o yerin var oluşu yetiyordu bana.

Öyle bir yerdi ki orası sözler yetmiyordu anlatmaya gitmek ve sadece o havayı telaffuz etmek gerekiyordu o kadar…